Stanisław Janicki urodził się 18 lutego 1919 roku w Przęsławicach (w gminie Brochów, w powiecie sochaczewskim) jako syn Bolesława i Marianny z domu Sikora. Uczęszczał do szkoły powszechnej w Wyszogrodzie, następnie do Sejmikowego Gimnazjum Koedukacyjnego im. Fryderyka Chopina w Sochaczewie.

Po wybuchu II wojny światowej został członkiem Związku Walki Zbrojnej, następnie Armii Krajowej. Był słuchaczem kursów konspiracyjnych Szkoły Podchorążych Piechoty w Sochaczewie. Został tam przeszkolony i awansowany do stopnia kaprala podchorążego. Jako członek Armii Krajowej brał udział w wielu akcjach umieszczania napisów na budynkach i chodnikach np. Oktober (kryptonim akcji skierowanej przeciwko okupantowi, poprzez nękanie go metodami psychologicznymi; akcja trwała przez wrzesień i październik 1942 roku), Znak Polski Walczącej, Tylko świnie siedzą w kinie, co bogatsze to w teatrze lub Pawiak Pomścimy (w latach okupacji niemieckiej 1939–1944 największe niemieckie więzienie śledcze w Generalnym Gubernatorstwie, przez które przeszło kilkudziesięciu mieszkańców Sochaczewa). Latem 1942 roku brał udział w akcji zniszczenia maszyn w mleczarni w Sochaczewie. Podjął się także współpracy przy przeprowadzeniu w sierpniu 1943 roku wyroku śmierci na niemieckim komendancie żandarmerii w Młodzieszynie Dehringu, wyróżniającym się szczególnym okrucieństwie wobec ludności polskiej.

Na mocy wyroku podziemnego sądu AK 26 maja 1943 roku wykonał w Sochaczewie wyrok śmierci na zdrajcy i kreislandwircie, czyli kierowniku Wydziału Gospodarki w Urzędzie Powiatowym w Sochaczewie Hermannie Albercie Vorbichlerze, znanym w powiecie z stosowania niespotykanego do tej pory terroru w stosunku do ludności polskiej. Vorbichler przed 1939 roku był kapitanem Wojska Polskiego, który przeszedł na stronę niemiecką. W maju 1943 roku na ochotnika brał udział w próbach likwidacji bezwzględnego sadysty i mordercy - starosty sochaczewskiego dr Hansa Scheu. Na mocy wyroku podziemnego sądu AK w Rozlazłowie 6 sierpnia 1943 roku wykonał również wyrok śmierci na przodowniku granatowej policji i jednocześnie agencie gestapo Stanisławie Ordonie.

Egzamin dojrzałości uzyskał w 1947 roku w Państwowym Liceum Spółdzielczym w Gdańsku. Kolejne miejsca pracy to: Państwowe Tory Wyścigów Konnych w Warszawie, Rzemieślnicza Spółdzielnia Zaopatrzenia i Zbytu w Sochaczewie, Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w Sochaczewie, Powiatowy Inspektorat Wodnych Melioracji w Sochaczewie, Urząd Powiatowy w Sochaczewie, Powiatowy Zarząd Gospodarki Wodnej i Melioracji w Sochaczewie, Wojewódzki Zarząd Inwestycji Rolniczych w Skierniewicach. Od 27 lutego 1979 roku na emeryturze.

W 1973 roku wraz z Henrykiem Zaczkowskim opracował „Kronikę walk i męczeństwa na terenie powiatu sochaczewskiego w latach 1939–1945” znajdującą się w Muzeum Ziemi Sochaczewskiej i Pola Bitwy nad Bzurą w Sochaczewie. W 1991 roku wraz z Henrykiem Zaczkowskim opublikował książkę „Armia Krajowa na ziemi sochaczewskiej”. Opracowania stanowią kronikę walk na terenie powiatu sochaczewskiego w latach 1939–1945. Jednocześnie ocalają od zapomnienia prawdę o działalności Armii Krajowej na Ziemi Sochaczewskiej, ukazując obraz zdarzeń, a także prostują wiele zniekształceń i nieścisłości. Jest to wciąż jedyna publikacja opowiadająca o czasach okupacji w powiecie i działalności AK. Stanisław Janicki przez długi czas pełnił również funkcję prezesa Zarządu Koła AK w Sochaczewie.

Tytuł Honorowego Obywatela Miasta Sochaczewa Stanisławowi Janickiemu został nadany 9 czerwca 1995 roku.

Zmarł 7 lutego 2014 roku w Sochaczewie. Pochowany został 11 lutego 2014 roku na cmentarzu parafii św. Wawrzyńca przy ulicy Traugutta w Sochaczewie.

24 czerwca 2014 roku radni miasta jednogłośnie zdecydowali, że dotychczasowy plac Armii Ludowej zmieni nazwę na plac Obrońców Sochaczewa, a przylegająca do niego droga otrzyma patrona - Stanisława Janickiego ps. „Kordon”. 

Źródło: Bogusław Kwiatkowski, Dzieje Sochaczewa, t. VI, część 2. Okupacja 1939–1945, Sochaczew 2014, s. 440–441